inż. Eugeniusz Kwiatkowski

Eugeniusz Kwiatkowski urodził się 30 grudnia 1888r. w Krakowie. Wychowywał się w Czernichowcach, niedaleko Zbaraża, której to miejscowości sporo uwagi poświęcił Sienkiewicz w „Ogniem i mieczem”.

Ukończył gimnazjum ojców jezuitów w Bękowicach koło Chyrowa, a następnie studiował chemię na Politechnice Lwowskiej i na uniwersytecie w Monachium, gdzie uzyskał dyplom inżyniera chemika.

W 1913 r. poślubił Leokadię Glazur, z którą miał troje dzieci: Jana, Annę i Ewę.

W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich Józefa Piłsudskiego.

Po wojnie jako podporucznik został zastępcą kierownika wydziału Sekcji VI Głównego Urzędu Zaopatrzenia Armii.

Od 1921 r. przez następne 5 lat pracował w polskim przemyśle, najpierw jako członek Zarządu Państwowej Fabryki Destylacji Drewna w Hajnówce, a następnie jako dyrektor techniczny Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie. Fabryka w Chorzowie, kierowana wspólnie z Ignacym Mościckim, stała się jedną z najbardziej nowoczesnych na świecie.

W 1926 r., po zamachu majowym Piłsudskiego, Mościcki został prezydentem Polski, a Kwiatkowski dzięki poparciu swego dotychczasowego zwierzchnika objął stanowisko ministra przemysłu i handlu. To właśnie dzięki jego staraniom i rządowym pieniądzom gdyński port przeżył gwałtowny rozwój, a polska flota handlowa wzbogaciła się o 22 statki Równocześnie w samym mieście utworzył Morski Instytut Rybacki, Urząd Morski i Państwową Szkołę Morską. Tu powstał także port rybacki.

 

W latach 1930 – 35 Kwiatkowski odszedł z rządu i został dyrektorem Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Mościcach, która po połączeniu się z dwoma innymi przedsiębiorstwami chemicznymi zmieniła nazwę na Zjednoczone Państwowe Fabryki Związków Azotowych.

Po śmierci niechętnego mu Piłsudskiego, Kwiatkowski wrócił do rządu jako wicepremier i minister skarbu. Największym jego osiągnięciem z tego okresu stała się budowa Centralnego Okręgu Przemysłowego. C.O.P. został zlokalizowany z dala od granic z Niemcami i ZSRR i miał doprowadzić do utworzenia zaplecza gospodarczego oraz zlikwidowania wysokiego na tym terenie bezrobocia. W realizacji tego przedsięwzięcia przeszkodził wybuch wojny.

17 września 1939 r., w dniu ataku ZSRR na Polskę podczas drugiej wojny światowej, Kwiatkowski wraz z innymi przedstawicielami władz państwowych przekroczył granicę z Rumunią i tam do końca wojny został internowany. Te kilka lat spędził na nauce dzieci polskich uchodźców oraz na studiach nad dziejami gospodarczymi świata.

Po zakończeniu wojny powrócił do kraju, aby przez trzy lata kierować Delegaturą Rządu do Spraw Odbudowy Wybrzeża. W 1948 r. został odwołany ze swego stanowiska przez komunistyczne władze i odsunięty od wszelkiego wpływu na decyzje państwowe. 

Dodatkowo zakazano Kwiatkowskiemu osiedlenia się w Warszawie, aby swym autorytetem nie stwarzał problemów władzy ludowej. Osiadł więc w Krakowie i do swej śmierci zajmował się pracą pisarską. 

Eugeniusz Kwiatkowski zmarł 22 sierpnia 1974 r. w Krakowie.

 

Gdynia bardzo szybko uhonorowała Kwiatkowskiego po jego śmierci.

Już w 1976 r. jego imieniem nazwano estakadę.

30 czerwca 1982 r. szkoła otrzymała imię inżyniera Eugeniusza Kwiatkowskiego.

30 czerwca 1993 r. - Rada Miasta Gdyni ustanowiła Medal im. Eugeniusza Kwiatkowskiego „Za wybitne zasługi dla Gdyni”, przyznawany od 1994 r. W tym samym 1994 r. przy ulicy 10 lutego stanął pomnik Kwiatkowskiego – była to inicjatywa prezesa Towarzystwa Miłośników Gdyni Konrada Rutha. Dzisiaj pomnik ten stoi przed Centrum Kwiatkowskiego.

Co roku, w kolejną rocznicę urodzin swego Patrona, uczniowie Szkoły Podstawowej nr 10 wraz z nauczycielami i dyrekcją uczestniczą w uroczystości złożenia kwiatów pod pomnikiem Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni.

 

 

 

Filmy o życiu E. Kwiatkowskiego

⎋ Eugeniusz Kwiatkowski 

⎋ Patriota mojej okolicy: E.Kwiatkowski 

⎋ E. Kwiatkowski i budowa Gdyni